یک سال از انجام عملیات غافلگیر کننده طوفان الأقصی که در صبحگاه ۷ اکتبر ۲۰۲۳ با عبور نیروهای کتائب القسام از مرزهای غزه و حدود امنیتی فیزیکی و الکترونیکی آنجا، از زمین و هوا – با پاراگلایدر- و زیر زمین وارد سرزمینهای اشغالی شدند، و در کمتر از نیم ساعت حدود ۵ هزار راکت و موشک به سمت سرزمینهای اشغالی شلیک کردند و توانستند چندین شهرک و پاسگاههای نظامی را آزاد کنند، میگذرد.
واقعیت این است که عملیات طوفان الأقصی ضمن اینکه آسیب جدی به حیثیت اسرائیل، ارتش و نهادهای امنیتی رژیم صهیونسیتی زد و باعث شد تا پروژه ۷۰ ساله این رژیم به عنوان یک موجودیت امن را بر هم بزند، مهلکترین آسیب آن را باید در تخریب جدی ابرپروژه عادیسازی رابطه این رژیم با کشورهای عربی منطقه جستجو کرد و باعث شد تا نتیجه تمام تلاشهای رژیم صهیونسیتی از زمان تشکیلش برای ایجاد یک تصویر عادی و حتی خیرخواه از خود در ذهنیت اجتماعی ملتهای منطقه و جهان را تا حدود زیادی بر باد دهد.
این درگیری چند جبههای رژیم صهیونیستی را مجبور کرده تا نیروهای خود را بین جنوب و شمال سرزمینهای اشغالی توزیع کند؛ چرا که وحدت میدانها منجر به تخلیه شهرکهای شمال و هدف قرار گرفتن بندر ایلات و حملات موشکی و پهپادی از لبنان، یمن و عراق شده و در نهایت جمهوری اسلامی ایران نیز با عملیاتهای مستقیم وعده صادق ۱ و ۲ که در طول دوران حیات این رژیم جعلی سابقه نداشته است، صهیونیستها را در شرایط عملیاتی هزار خنجر جبهه مقاومت، در موقعیت آچمز قرار داده است.